Dit zag ik in bestaande praktijken en instellingen niet terug en hierdoor voelde ik steeds geen aansluiting. Op dat moment kreeg ik van een tweetal kinderen die ik tijdens mijn masterstage had begeleid de vraag of ik hen thuis wilde begeleiden bij hun sociaal-emotionele problemen. Ik wilde hen graag verder helpen dus ging ik naar de Kamer van Koophandel om mij als ZZP-er in te schrijven. Foto’s van mij met champagne om de start van mijn bedrijfje te vieren zijn er dan ook zeker niet, het doel was om dit even snel tussendoor te regelen zodat ik met deze 2 kinderen aan de slag kon. Over een naam had ik dan ook echt niet nagedacht. Dus toen die beste man van de Kamer van Koophandel mij vroeg naar mijn bedrijfsnaam, was mijn eigen bijnaam “Jaxie” het beste wat ik kon bedenken. Deze bijnaam had ik gekregen in de vriendengroep van mijn tienerjaren, waar ik van Janine ooit veranderde naar Jaxine en van daaruit naar de afkorting Jax of Jaxie. Veel mensen zijn deze bijnaam daarna blijven gebruiken en op dat moment bij de Kamer van Koophandel schreef ik dus die naam op. Het uitroepteken zal ik er waarschijnlijk achter gezet hebben om het in mijn enthousiasme wat power mee te geven. Maar heel bewust kan ik me dat ook niet herinneren. Hoe belangrijk zou die naam nou worden?
